“Esaret”te fırtınalar kopuyor. Gönül ve mantık arasında kalan Elif’in hikâyesi, yüreklere işleyen bir aşkla izleyiciyi sarsıyor. Bu bölümde Elif, kalbiyle aklı arasında sıkışmış halde, hayatının en büyük kararlarından biriyle karşı karşıya. Herkesin gözü onun üzerinde. Ancak Elif’in iç dünyasında kopan fırtına dışarıdan göründüğünden çok daha derin.

Fatma, ders sırasında yine dalıp gitmiştir. Öğretmen Fuzuli’nin gazelini okur ama Fatma ne dinlediğini hatırlamaz bile. Gazelin anlamı ise adeta Elif’in yaşadıklarını özetler gibidir: “Sevdiğinden gelen cefadan usanmış ama sevdiği kişiyse bu cefadan usanmazmış. Öyle bir acı ki gökler bile yanmış bu ah ile.” Bu sözler, Elif’in yüreğini dağlar. O da aynen bu gazeldeki gibi, sevdiği insanla yaşadıklarından dolayı yorgundur. Kalbi hâlâ bir kişiye aittir ama hayat, ondan farklı bir yol seçmesini istemektedir.

Elif, Akif amcasına içini döker. Kalbinde ağır bir yük olduğunu, dün geceden beri hiç geçmeyen bir sıkıntı hissettiğini söyler. Kalbinin sesiyle aklının sesi çatışmaktadır. Akif amca ona kalbini dinlemesini öğütler. Çünkü kalp, her zaman doğru cevabı verir. Ancak Elif’in kalbi, daha önce yandığı için şimdi temkinlidir. “Ben bir kez kalbimi dinledim, canım çok yandı,” der. Ama Akif amca ona çok anlamlı bir cümleyle karşılık verir: “Canı yana yana büyür insan.”

Hayat bu ya, Elif tam da bu karmaşanın ortasındayken Cüneyt’ten bir evlenme teklifi alır. Bu teklif, sadece onu değil çevresindekileri de derinden etkiler. Suzan abla, Cüneyt’in bu ciddi adımı karşısında hem şaşırır hem sevinir. Elif’in evin kızı sayıldığını, Cüneyt’inse özünde tertemiz bir genç olduğunu söyler. Elif’in bu teklife hemen cevap vermemesi ise ortalığı iyice karıştırır. Cüneyt, sabırla bekleyeceğini söyler ama Elif’in içinde hâlâ başka birinin izi vardır: Aziz.

Akif amca ile bahçede dolaşırken Elif’in kafası hala karmakarışıktır. Çiçeklere su verirken Aziz’le yaşadıklarını düşünmeden edemez. Sararmış yapraklar gibi yüreği de solmuştur. Ancak Akif amca baharın gelişiyle her şeyin yeniden canlanacağını söyler. Tıpkı Elif’in kalbi gibi… Her ne kadar şu an içi donmuş olsa da, doğru karar verdiğinde yeniden çiçek açacaktır.

Suzan abla, Elif’e akıl verirken bir yandan da onun geçmişini unutamadığını fark eder. Elif, “Niye hâlâ aklımda o var?” diyerek Aziz’i işaret eder. Ne yaparsa yapsın, kalbinden onu silememektedir. Ama hayat ona yeni bir kapı açmıştır. Suzan abla ve diğerleri bu kapıdan geçmesini ister. Belki de Cüneyt’le başlayacak yeni bir hayat, onun için en doğru yoldur.

Sonunda Elif’e kalan ise bir sorudur: Kalbini mi dinleyecek, yoksa mantığını mı? İçinde kopan fırtına dışarıdan anlaşılmasa da Elif, çok büyük bir mücadele vermektedir. Sevdiği kişi hâlâ kalbinde bir yara gibi dururken, ona yeni bir hayat teklif eden temiz kalpli Cüneyt’e “evet” demek hiç de kolay değildir. Çünkü bir kalpte iki yol olmaz. Birini seçtiğinde diğeri elden gider. İşte bu yüzden başlık çok anlamlıdır: Sevdiğin Elden Gidiyor Aziz Efendi.

İzleyici bu bölümde Elif’in ne cevap vereceğini merakla bekliyor. Kalbinin derinliklerinde hâlâ Aziz varken, hayat onu başka bir yöne çekmektedir. Kalbi yanmış, canı acımış bir genç kızın vereceği karar, sadece kendi kaderini değil, çevresindekilerin hayatını da etkileyecektir. Elif, gözyaşlarıyla geçmişini sularken, bahar geldiğinde yeni bir çiçek açacak mı? Yoksa solmuş bir aşkla kendi baharını kendi elleriyle mi yitirecek?

Dizinin bu dramatik bölümünde, aşkın, ayrılığın ve kaderin gölgesinde geçen bir karar süreci izleyiciyi ekrana kilitliyor. Gözler Elif’te, kulaklar ise kalbinin atışında. Ve sorulacak tek bir soru kalıyor: Elif, Cüneyt’e evet deyip yeni bir hayata mı başlayacak, yoksa kalbinin en derininde gizli kalan Aziz’e dönüp geçmişini mi sahiplenmeye çalışacak?

İzlemeye devam edin… Çünkü kalp, kimi zaman en doğru yolu acıyla öğretir.

İstersen bu spoiler için görsel de hazırlayabilirim — ister misin?